از گذشته تا بحال؛با خیرین سلامت/ زندگی نامه مرحوم حاج محمد صادق نقوی از خیرین سلامت منطقه کاشان

حاج محمد صادق نقوی، فرزند حسینعلی (یکی از تجار خوش نام کاشان) احتمالاً در اواسط عصر ناصری به دنیا آمد.

از پیشینه فعالیت اقتصادی خانواده وی اطلاعات روشنی در دست نیست. به نظر می رسد فعالیت تجاری او تا آخر عمرش به شهر کاشان و زندگی او در محله ی پامنار کاشان محدود بود.

وی برخلاف بسیاری از همشهریان خویش، همچون کاشانچی، سید محمود لاجوردی و علی اکبر اخوان و ... فعالیت تجاری خود را به تهران منتقل نکرد، یا همچون تفضلی از فعالیت تجاری به فعالیت صنعتی، روی نیاورد؛ کسب و کار و تجارتش را به تدریج توسعه داد. او همچون بسیاری از همشهریانش، با میانه روی در مصرف، دقت، پشتکار و بهره مندی از شرایط بر ثروت خود افزود.

در اوایل سال های 1300خورشیدی، چندین حجره و مغازه تجاری در بازار کاشان داشت. کسب و کارش، آنقدر رونق گرفت که در اواسط حکومت پهلوی اول توانست به سرمایه گذاری و خرید چندین روستا، چند رشته قنات و چندین چاه آب بپردازد.

***وقف منزل شخصی جهت راه اندازی بیمارستان در سال 1317

نقوی یک باب خانه بزرگ و قدیمی فرخ خان امین الدوله را (واقع در خیابان پنجه شاه، رو به روی خیابان تلگراف خانه) خرید و آن را در سال 1317 خورشیدی برای بیمارستان وقف کرد که هم اکنون هفت هزار متر مساحت دارد. هدف از این وقف، درمان بیماران بی بضاعت به صورت رایگان، تهیه وسایل لازم برای درمانگاه، جلوگیری از شیوع بیماری ها و تهیه ی داروی مجانی برای بیماران فقیر بود. همچنین در اوایل سال های 1320خورشیدی نقوی، حاج حسن تفضلی و غلامحسین صاحب اختیار غفاری به خرید زمین برای ساخت بیمارستان اخوان کاشان، اقدام کردند. 

***وصیت نامه محمد صادق نقوی

وصیت نامه نقوی در 4 بهمن 1322 (سه سال پیش از فوتش) تنظیم شده بود. او سه نفر به نام های احمد (فوت 1348) و علی فروتن برادرزاده اش (فوت 1359) و سید ابوالحسن طباطبایی (فوت، مهر 1327) را مسئول اجرای وصیت نامه و وقف نامه نمود. چهار نفر را هم به عنوان ناظر معرفی کرد. به دو برادرزاده اش، ملکی در پامنار بخشید. وی 7500 ریال را به طباطبایی ، سی هزار ریال، برای سادات و فقرای محله پنجه شاه (پس از فوتش) اختصاص داد. همچنین سالیانه، هزار ریال به عنوان حق التولیه به طباطبایی پرداخت می شد. هفت نفر مذکور، مسئولیت موقوفه را به صورت جمعی بر عهده داشتند.
 او به متولیان و ناظران اختیار داد در صورت بیماری یا فوت، شخص دیگری را به جای خود، معرفی نمایند. گر چه متولی موقوفه، چند نفر بودند، اما به دلیل فوت طباطبایی و اقامت دو متولی در تهران، از دهه سی به بعد، مسئولیت موقوفه را خواهر زاده نقوی، به نام سید احمد هاشمی پور به عهده گرفت. درآمد موقوفه از حق آب قنات مناطق خمسه، عیون، دشت و زمین های زراعی راوند، دشت ملیحا، جاده حرم، دشت احمدآباد، لتحر، زمین های مسکونی مناطق شهری و حجره های او در بازار کاشان می باشد. میزان پرداختی هر موقوفه، متناسب با سهم (از دو دانگ تا شش دانگ)، موقعیت مکانی و مقدار اجاره بها متفاوت است.

 زمین های مسکونی در خیابان های 22 بهمن،طالقانی، بهشتی، ملا فتح الله و شمس آبادی می باشد. مغازه ها در سرای صباغ، ضرابخانه، بازار میانچال و چهار گوش قرار دارد. بخشی از زمین های در تصرف بنیاد مسکن قرار داشت.

***تولیت رقبات به وزارت بهداری پس از 70 سال

براساس وصیت نامه پس از 70 سال، تولیت رقبات به وزارت بهداری سپرده می شد و نظارت آنها با فرمانداری وقت کاشان بود. تعداد قنات 174 موقوفه زراعی، 156 موقوفه مسکونی، 63 موقوفه آب کشاورزی و 61 موقوفه تجاری بود. مستأجران آن ها از سال 1397 به طور مستقیم به بیمارستان نقوی، اجاره بها می پردازند.

***بیمارستان نقوی کاشان اولین مرکز درمانی مدرن کاشان

این بیمارستان، به عنوان اولین مرکز درمانی مدرن کاشان، مطرح است و به ارائه خدمات ارزان و رایگان درمانی به تعدادی از فقرای کاشانی می پردازد. گرچه طبق وصیت نامه نقوی، مسئولیت موقوفات برعهده 7 نفرمذکور بود، اما گسترش و پیچیدگی این موقوفات، که شامل زمین های زراعی، آبی، تجاری و مسکونی، ارتباط با حدود 450 مستأجر، بر مشکلات آن می افزود همین مسئله باعث گردید، کار برای اجاره داران، متولی، ناظر و مدیریت جمعی، سخت باشد و در طی نیم قرن، عملاً یک نفر (هاشم پور، خواهرزاده نقوی) بر آن نظارت داشته باشد.

 ثروت نقوی در ساختار اجتماعی زمان خودش (عصر زمین داری ارباب رعیتی) فراهم شده بود و او مخالفتی با نظم اقتصادی دورانش (بزرگ مالکی) نداشت؛ اما در نحوه تخصیص ثروت، برخلاف بسیاری از صاحبان سرمایه عمل کرد؛ به جای اینکه تمام میراث باقی مانده را برای خویشاوندانش بگذارد، تلاش کرد آن را به ثروتی زاینده برای جامعه خویش تبدیل کند. به دلیل اینکه فرزندی نداشت،بخش قابل توجهی از آن را، برای هزینه بیمارستان اختصاص داد؛ سنتی که یادآور آیه 45 سوره کهف بر ماندگاری اعمال خیر می باشد:

الباقیات الصالحات خیر عند ربّک ثوابا و خیر املا:کارهای ماندگار شایسته نزد پروردگارت، خوش پاداش تر و امیدبخش تر است.

مرحوم حاج محمد صادق نقوی در سال 1325 در کاشان درگذشت.